Stel: je hebt een partij schoenen ingekocht voor een gemiddelde paarprijs van € 40,-. Je biedt ze te koop aan voor € 80,- per paar maar er wordt niet één paar verkocht. In de uitverkooptijd zet je ze te koop voor € 50,- per paar onder de vermelding dat de normale winkelprijs € 200,- is. Plotseling ontstaat er een run op de schoenen en al gauw moet je “nee”verkopen voor 0,- per stuk. Dat is marketing. Met een trucje haal je mensen over een product te kopen dat ze eigenlijk niet willen hebben. Aangemoedigd door oncontroleerbare, externe stimulansen, doen ze dat toch. Natuurlijk dat alles onder het mom dat de kalnt heus wel mans genoeg is om uit te maken wat hij of zij wil hebben of niet.
Dat nu is ongeveer wat het Republikeins Genootschap en het Nieuw Republikeins Genootschap ongeveer dagelijks doen. Deze respectievelijk “oude” en “frisse” pikkenclubjes verkopen de republiek alsof het een aanbieding is die je niet kunt afwijzen. De eerste leugen daarbij is dat de “republiek” democratischer is dan de monarchie. In de republiek wordt immers gekozen en volgens de republikeinen is dat het allerhoogste goed van de democratie. In werkelijkheid voelt haast niemand het zo. Zelfs in de supermarkt lopen tal van klanten rond die niet kunnen en niet eens willen keizen en dolblij zijn als iemand anders een keuze voor ze maakt. “Als die mevrouw in de groene jas het huismerk tomatensoep neemt, doe ik het ook.” Ja, een hele industrie, de mode-industrie,is gebaseerd op de behoefte van de klant om niet te hoeven kiezen. Hij of zij krijgt immers een smaak voorgeschreven. Maar het probleem zit ook nog dieper.
De grote vraag is namelijk of “kiezen” wel het belangrijkste kenmerk is van de democratie. Het zou best eens kunnen zijn dat “delen” net zo belangrijk is en dat geldt zeker in onze beïmmigreerde samenleving. Het zal niemand ontgaan zijn dat het evrschijnsel van immigratie de verdeeldheid in den lande heeft versterkt, al is ze er waarschijnlijk niet de enige oorzaak van. individualisering en globalisering zijn andere belangrijke factoren. Individualisering leidt tot gerichtheid op het eigen, kleine kringetje met daarbuiten een belachelijke en soms gevaarlijke buitenwereld. Globalisering leidt ons af van onze eigen, directe leefomgeving. Er zijn immers alternatieven genoeg.
Maar goed, delen zou dus wel eens netzo belangrijk kunnen zijn voor de democratie als kiezen. Laten we wel wezen, juist het keizen maakt de democratie uiterst kwetsbaar en vatbaar voor levensgevaarlijke virussen die de vrolijke keuzevrijheid al gauw doen omslaan in een “bemoei je met je eigen zaken” en “wat jij wil” onverschiligheid. Dan volgt de wanhopige zucht naar sterke mannen en misschien wel sterke vrouwen. De democratie die uitsluitend kiest, is een weerloos wezen, een sitting duck. Voordat iemand het door heeft, spugen de mensen hun democratie vrijwillig uit. Bijvoorbeeld door te kiezen voor een partij die de vrijheid hoog in het vaandel zegt te schrijven maar deze in de praktijk steeds verder beknot.
De verdediging van de democratie schilt naar mijn mening in de “eenheid in verscheidenheid” en daarvoor is het nodig dat alle verdeelde autonome delen iets delen. Dat “iets” heeft een symbool nodig of symbolen. In de VS hebben ze daarvoor, bij gebrek aan een monarch, vlag en volkslied gekozen. In Nederland hebben we daarvoor het volkslied en de monarchie. Een symbool voor al die waarden en normen die we in verscheidenheid delen.
Nu zou het natuurlijk prachtig zijn als het symbool zelf ook die waarden en normen deelde en daaraan lijkt het een beetje te schorten. Dat is jammer want juist de monarchie kan eeen mens zodanig opvoeden dat hij of zij geschikt is voor die gedeelde functie.
N u moet mij v an het hart dat ik denk dat de toekomstige koning ongetwijfeld is meegevoerd in de algemeen maatschappelijke stroom van materialisme die geleid heeft tot de kredietcrisis en erger. Misschien heeft “moeder” teveel haar best gedaan om de kinderen “gewoon” op te voeden. Alles heeft nu eenmaal twee kanten of meer. Zeker is dat Willem Alexander al heel vroeg liet blijken gesteld tye zijn op zijn privacy: “Nederlandse pers oprotten”, het was misschien méér dan prepubergedrag.
Maar zelfs dan nog is de keuze van een vakantiehuis in Mozambique een verkeerde keuze. Een vakantiehuis suggereert op zijn mionst de intentie om daar heel veel tijd door te gaan brengen en dat…dat leidt tot iets wat wel eens het einde van de dynastie zou kunnen betekenen: absenteïsme. In de loop der geschiedenis is de afweigheid van de regerende vorst méér dan ééns een belangrijke bron van ondergang geweest. Het kan de oorzaak ervan zijn dat het volk hem gaat uitspugen. Zelfs als de koning in spe uitsluitend zijn eigen dynastieke belangen in het oog behoudt, is de keuze voor hem onverstandig. Dat heeft ook iets te maken met democratie: zijn vaardigheid om zijn leven te delen met zijn “onderdanen”.
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Http://4politicians.wordpress.com
Service
www.aidanederland.nl/…/vrijheid-delen-is-de-kunst
www.amsterdam.nl/aspx/download.aspx?file=/contents/pages
www.vkblog.nl/…/Ziet_democratie_er_zo_uit%3F
www.nrc.nl/media/…/Democratie,_op_het_anarchistische_af
www.forumdemocratie.nl/thema/democratie?…
Met pels en luis 