Wetenschap is een geloof, een religie. Ik weet het nu zeker. Sinds mijn discussie met @Carlawijn over wetenschap is het nog duidelijker geworden. Natuurlijk, ik wist het na al die overloeze discussies over God enzo al lang maar toch…
Carla Wijnmaalen heeft mij zekerheid gebracht maar niet de zekerheid die zij hoopt. Carla gelooft niet in flauwekulletjes zoals God enzo. Dat zijn allemaal sprookjes die weliswaar al zo’n drie miljoen jaar oud zijn maar al die tijd heeft de mens in totale duisterheid verkeerd. Pas zo’n driehonderd jaar geleden met de geboorte van Isaac Newton is het licht doorgebroken in de wereld. En kijk eens wat de wetenschap ons allemaal heeft gebracht. Geen vervelende bossen, zwaarmoedige bergen , irritante rivieren of dodelijke woestijnen maar computers, vliegtuigen, auto’s levensverlengende middelen, condooms en noem maar op. Tel uw zegeningen zou ik zeggen….
Dat de mensheid het ook bij het sprookje van de wetenschap bij het verkeerde eind zou kunnen hebben, nee, dat gaat er bij Carla niet in. Wetenschap is het begin van de glorieuze opmars van de mens over de aarde en door het hele universum. Kom maar op met de goddeloze praatjes want daarin schuilkt de waarheid. Dat wetenschappers soms dingen ontdekken die de mensheid uit lang vervlogen tijden al lang wist, dat deert haar niet. In cirkeltjes rondrennen. Nee zeg, kom op…we gaan voorwaarts!
Vandaag nog riep ik mijn poes binnen. Zij weet dat omstreeks 7 uur ’s morgens haar lekkere hapje klaar staat en ze kwam dan ook subiet. Haar naam is voor haar het teken dat er een hapje op haar wacht. Voor haar betekent haar naam vermoedelijk hetzelfde als het woord “hapje”. Vermoedelijk want ik weet dat natuurlijk niet zeker . Eigenlijk weet ik helemaal niets over het denken en voelen van mijn kat. Er is natuurlijk wel veel onderzoek naar geweest maar daarbij hebben de onderzoekers uitsluitend de menselijke logica gevolgd. Zij zijn nooit uitgegaan van de logica die de kat hanteert. Carla zou onmiddellijk zeggen: “Nee, maar hoe zou je dat ook willen doen?” En ik zou dan antwoorden: “Precies, daar zit de zwakte van onze wetenschap. Wij weten en kennen de dingen alleen maar zoals ze zich aan ons, volgens onze maatstaven en criteria voordoen.”
Voor Carla is dat te hoog gegrepen en dus noemt zij het “zweverig”. Dat is gemakkelijk, dan blijf je zeker van je zaak, je trekt je wetenschappelijke zwarte kousen nog een strak aan en bent tevreden. Gemakkelijk voor haar dan. De wetenschap is mooi en goed en Kaj Elhorst is gek. Dat is een heldere opvatting over het universum.
En inderdaad, waar houd ik me mee bezig? Ik zit met de onzekerheden en de vragen en ik tuur ’s avonds uit mijn zoldervenster naar buiten en vraag me af aan welk signaal ik kan zien of er zich zaken afspelen buiten mijn bewustzijn. Dat is heel wat vermoeiender dan de hobby van Carla. Zij kruipt ’s avonds naast haar man op de bank en kijkt naar het megaplasmascherm en ziet hoe zich daar de wetenschap voltrekt. Dat zweeft niet…dat trekt voorbij en blijkt op een goede dag verstoord te worden door onbekende oorzaken. Zou dat een teken voor mij zijn?
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Met pels en luis 