Vroeger, toen ik nog veel kleiner en jonger was dan nu, in mij prepuberteit heb ik een periode gehad waarin ik niet wist of ik jongens leuker vond of meisjes. Uiteindelijk koos ik voor de leukigheid van de meisjes. De aantrekkelijkheid van de andere sekse hangt van vele factoren af zoals kleur, vomgeving, geur en ook van een zeer menselijke karaktertrek: dat te willen hebben wat je zelf niet hebt. Niet voor niets dromen talloze jongens over meisjes die ze wel nooit zullen kunnen krijgen terwijl ze daartoe wel in staat zouden zijn als ze beter hun best deden. Het gaat er altijd om of het meisje gekregen wil worden. Daaraan kunnen die jongens heel veel doen.
Maar goed mijn voorkeur is sindsdien altijd uitgegaan naar meisjes en later naar vrouwen. Wat me bij is gebeven is de periode van twijfel. Had het dubbeltje niet met hetzelfde gemak de andere kant op kunnen vallen? Dan was ik homoseksueel geweest en had ik volgen sommigen een ziekte gehad en weer anderen een afwijking. Geen van beide stemmen overeen met de werkelijkheid. Volgens Van Dale is “afwijking” in de allereerste plaats een handeling die in strijd is met deugd of plicht. Homoseksualiteit is geen handeling maar een geaardheid. Een ziekte kan het ook niet zijn want een ziekte is een levensbedreigende afwijking. Geen afwijking dus.
Of toch wel…als vierde verklaring voor “afwijking” geeft de Dikke van Dale aan dat “afwijking” ook kan duiden op iets dat anders is dan de norm. ik vermoed dat homoseksualiteit in die zin een afwijking is. Dat geldt in Nederland tegenwoordig ook voor de combinatie blond en blauwe ogen, iets wat zeventig jaar geleden voor tallozen nog een ideaalbeeld was.
Sinds vanmorgen begrijp ik dat ik zelf ook tot een groep met afwijkingen behoor. Ik ben onderdeel van een dubbele risicogroep: boven de zestig en ik heb een keer aan de hartbewaking gelegen (één dag). Dat betekent dat de Mexicaanse griep mij bijzonder snel en ernstig te pakken kan nemen. De dubbele risicogroep voldoet vast niet aan de norm in Nederland en dus wijkt ze af.
Daarom ook vind ik de eeuwigdurende discussie over de vraag of homoseksualiteit, neger of indiaan zijn, blauwe ogen en blond haar hebben, muzikaal zijn of hoogbegaafd een afwijking is, oeverloos. Zinloos en nutteloos omdat ze afleidt van de vraag waar het over moet gaan: accepteren we in alle vrolijkheid afwijkingen? En ik ga nog verder.
In onze tijd lijkt er een soort angst te heersen om af te wijken van de middelmaat. Ik vind dat gevaarlijk. Alles binnen de norm brengen, is een vorm van nazistisch denken op een niveau waaraan Heinrich Broere nog niet eens toegekomen is. In mijn blauwe ogen zou de meest democratische denkwijze moeten zijn: “Wat mooi dat er zoveel variatie is in mensenland. Ik kan er niet genoeg van krijgen.”
Tot sterkte,
Kaj Elhorst
Http://4politicians.wordpress.com
Service
www.synoniemen.net/index.php?zoekterm=afwijking
www.nhg.artsennet.nl/kenniscentrum/k…/PBU2a.htm
www.autoblog.nl/…/column-autoliefde-een-aangeboren-afwijking
www.nu.nl/…/slechte-slapers-hebben-afwijking-in-brein.html
Eens eens eens eens eens eens eens eens eens…
Ik kan er met mijn kop niet bij dat niet iedereen elkaar gewoon kan accepteren. Eveneens zichzelf (welvaartsziektes zoals anorexia).
Ik probeer mij bijvoorbeeld te houden (niet streng, maar grotendeels) aan één reinigingswet van de Islam: eet geen varkensvlees.
Heel simpel: bij islamieten weinig bloed en vaatziekten.
En ten tweede: ik krijg er pukkels van.
Ten derde: in dierenvoeding en baby voeding zit ook geen varkensvlees.
Conclusie: het zal dus wel niet zo bijzonder goed voor je zijn.
In praktijk? Als ik zin heb in een frikandel dan eet ik hem wel, al kies ik eerder voor een (rundvlees)kroket. Maar ik probeer wel zo min mogelijk in de winkel varkensvlees te halen (dit gebeurd ook nauwelijks). Bij gourmetten of iets dergelijke ben ik daarentegen weer niet zo selectief.
Learn from eachother!
(maar dan met spatie tussen each en other)