Van gekken, dwazen en lafbekken

Nou, het was wel weer welletjes voor de komende maanden. Twee aanslagen van formaat in een land waar toch al haast niemand woont, dat hakt er wel even in. En natuurlijk bleven beeldbuizen en kranten maar hangen in meegevoel, verdriet, vermakelijke tekortkomingen bij de politie en wat er allemaal nog meer aan nieuws te vergaren was. Je moet wat als het komkommertijd is. Eigenlijk waren de media die Breivik wel dankbaar, lijkt me zo. En als dat niet zo was, dan lieten ze dat in elk geval niet merken.

Opmerkelijk was natuurlijk de opmerking van die halfgare Noor dat hij geïnspireerd was door Geert Wilders. Wilders noemde dat meteen  “walgelijk omdat een geïsoleerde gek zijn idealen misbruikte.” Ik ben dat gedeeltelijk met Geert eens. Het is walgelijk dat je dergelijke hitserige ideeën kunt spuien dat een gestoorde zich daaraan optrekt. Nog walgelijker is het als je je daarna aan je verantwoordelijkheden onttrekt want het feit dat de uitingen van de PVV Breivik hebben gestimuleerd, blijft bestaan. Daar kan Geert niks aan doen, ook al blijft hij roepen dat Anders Breivik een geïsoleerde gek is.

Het is eigenlijk verdomde laf om je aan die verantwoordelijkheid te onttrekken maar we zijn van Geert niet veel anders dan lafheid gewend want zodra er gediscussieerd moet worden, trekt hij zich terug. Aan de andere kant is het wat gemakkelijk om de verantwoordelijkheid daarmee af te schuiven naar Geert. Als democratische, vrije samenleving zijn we allemaal verantwoordelijk. Onze samenleving, waaraan we allemaal zo graag mee willen doen, creëert haar eigen demonen zoals Breivik. Door mensen af te wijzen, of te frustreren werkt ieder van ons daar hard aan mee.

Een gevoelige ziel die terechtkomt in een gezin met een ijskoude vader en moeder, raakt beschadigd, misschien wel teruggetrokken en eenzaam. op school wordt hij/zij daarom gepest en op het werk krijgt hij/zij geen vrienden. Een relatie onderhouden wordt een probleem bij gebrek aan ervaring op het gebied van de opbouw van contacten en zo groeit en bloeit de verzieking in een geest. Het is maar één van de vele manieren waarop het biologisch en vervolgens sociaal mis kan gaan. En ieder van ons draagt daarin een zekere verantwoordelijkheid. Breivik was geen geïsoleerde geest, hij is geïsoleerd geraakt en heeft zijn toevlucht gezocht in de afkeer die extremistisch gedachtengoed heeft van de samenleving. Daarin vond hij zijn gelijk. Dat gelijk kreeg extra kracht door het opgefokte taalgebruik van Geert en de zijnen.

Dan was er nog de benadering dat Breivik geen psychopaat kon zijn omdat hij alles wel erg tot in de details had doordacht. Wat is dat voor amateuristisch geleuter? Psychopaten zijn juist heel goed, veelal dankzij een hoge intelligentie, in staat om details te zien en te voorzien. Even zo goedblijft het een gestoorde geest.

Nee, allerwegen is er de poging ondernomen om de verantwoordelijkheid af te schuiven naar een man met een psychische aandoening en dat is misschien wel de geestelijke aandoening waaraan de samenleving lijdt: de onwil om verantwoordelijkheid te dragen. Dat blijkt ook uit hysterische reacties die wijzen op het feit dat de politie zich zou moeten bewapenen. Waarom eigenlijk? Dit soort aanslagen gaat ook in Noorwegen geen schering en inslag worden. Het blijven de exclusieve uitingen van de gefrustreerde geesten die voortkomen uit onze maatschappelijke potgrond. Het enige middel om de groei en bloei daarvan te voorkomen, is een beter, eigen gedrag en daarbij hoort de wil om verantwoordelijkheid te dragen, voor zichzelf en voor de ander.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://4politicians.wordpress.com

De herhaling herhaalt zich

Vorige week was ik bij een vergadering van de raadscommissie over een onderzoek van de Rekenkamercommissie. Die had ontdekt dat het lokale parkeerbeleid onvoldoende consistent was. Eenmaal ingevoerde uitzonderingen op het beleid bleven zonder herhaalde besprekingen onveranderd.

Op die manier schep je een samenstel van uitzonderingen en regels die samen een onoverzichtelijk quiltproduct gaan vormen en op den duur levert dat veel rechtsongelijkheid en onbegrip op. Je vraagt je inderdaad geregeld af of politici en bestuurders nog wel weten met welk speelgoed ze aan het werk zijn. Dat geldt niet alleen lokaal maar ook landelijk.

Vandaag las ik in de krant weer ene pleidooi voor een landelijke politie. Dan kom je toch niet veel verder dan WTF! Hoeveel jaar is het geleden dat Nederland een landelijke politie had? Twintig? Veel meer kan het niet zijn. Toen was er de rijkspolitie. Ze hield zich met landelijke zaken bezig en bezette politieposten in gemeenten die geen gemeentepolitie konden betalen.

En nu, alsof het iets heel nieuws is, komt daar iemand met het idee van een landelijke politie. ” Ja, maar dat is iets heel anders dan de rijkspolitie”, zeggen de aanhangers van het idee dan. ” Deze politie gaat zich bezighouden met terrorisme enzo.” “O”, denk ik dan, ” dat konden die sukkels van de rijkspolitie niet?” Waarom hebben we die hele club ooit afgeschaft of liever gefuseerd met de gemeentepolitie? Vanwege de centen. Alleen en uitsluitend vanwege de centen al werd het ” efficiency”  genoemd. Daar kan echt alles achter schuil gaan, meestal onzin.

Laten we eens kijken wat die reorganisaties ons aan geld hebben opgeleverd en of dat achteraf allemaal veel voordeliger is geweest dan het instandhouden met de politiestructuur zoals die was, eventueel met wat aanpassingen. Ik vrees dat het saldo negatief is. En daar blijft het niet bij, nee..want er komt meer uit de nevelen van de vergetelheid opdoemen. Gemeenten die het zich konden veroorloven, hadden vroeger een gemeentepolitie. Die is zo’n twintig jaar geleden samengegaan met de eerder genoemde rijkspolitie vanwege de efficiency.

Nu zien wij al sinds een jaar of tien in gemeenten lokale toezichthouders optreden en die krijgen een toenemend pakket bevoegdheden. Zo gaan de dames en heren van die toezichthoudende diensten steeds meer op gemeentepolitie lijken. Je kunt dat als humor zien, maar dan wel zwaar gefinancierde humor.

Dat doet me er overigens aan denken dat wij zo’n vijftien jaar geleden de lokale energiebedrijven ophieven en verzelfstandigden in grote eenheden. En zie, met voorop wethouder Vos van Amsterdam komt het gemeentelijke energiebedrijf weer helemaal terug.

Ik doe hier een aanbeveling hoewel ik geen onderzoekbureu ben natuurlijk. Die status zou ik mezelf niet willen aanmeten, je moet bescheiden blijven. En toch: ik beveel lokale en landelijke overheden aan om bij het opduiken van plannen voor efficiency reorganisaties eens te denken aan de leus ” regeren is vooruitzien”. Daarbij is het mogelijk naast de financien ook andere aspecten van een organisatie onder de loep te nemen. Mogelijk herhaalt de herhaling zich dan niet steeds weer. Ik wens de dames en heren veel succes.

En voor het geval dat zij mij aanbeveling niet ter harte willen nemen: het geeft niet hoor, over twintig jaar schrijf ik een kopie van dit verhaal, vanuit Spanje.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Kluk Kluk en de eenzaamheid

“Kluk Kluk”, zo klinkt het ongeveer als Jan Peter het woord “koninklijke” uitspreekt. Met al zijn hooggeleerdheid is hij er nog niet in  geslaagd het woord tot een goed gearticuleerd einde te brengen en ik ging laatst al vrezen dat het CDA binnenkort bekend zou staan als de “Kluk Kluks Klen”. De partij is immers één van de meest koningsgezinde van ons land?

Ja, ik mocht de ingeburgerde uitspraak van Jan Peter laatst weer genieten toen er een herdenkingsdienst werd gehouden voor de “ramp” van Apeldoorn op Koninginnendag 2009. Begrijp me goed, ik vind het verschrikkelijk voor alle nabestaanden. Even zo goed blijft het een wonderlijke vertoning dat ik in Alphen aan den Rijn van al dat leed moet meegenieten. Dat zet je aan het denken.

Met stijgende verbazing zag ik een massa mensen met starende ogen naar een groot scherm kijken waar een reproductie werd getoond van een herdenkingsdienst in Orpheus, vanwege de programmering ook wel Morpheus genoemd.  Mensen waarvan ik aanneem dat zij met de meeste nabestaanden vooral het feit delen dat zij ook in Apeldoorn wonen. De vraag is wat hen ertoe brengt zo’n bijeenkomst bij te wonen terwijl de moderne mens erom bekendstaat dat hij of zij nog niet eens van plan is de namen van zijn buren te onthouden. 

Ik vrees dat het de eenzaamheid is, dezelfde vereenzaming die ook Kars T bezielde toen hij zijn absurde actie ondernam. Het lijkt erop dat onze samenleving collectief aan vereenzaming lijdt, hoe erg dat ook met elkaar in tegenspraak mag lijken. Collectieve vereenzaming, dat is een heilstaat zonder heil. Zonder al te theologisch te willen worden, zou ik  haast gaan denken dat we met het afzweren van God ook onze onderlinge verbondenheid hebben afgezworen. Het befaamde “kind-en-badwatersyndroom”. Wie niet in God gelooft, kan alleen nog maar in zichzelf geloven en wie alleen nog maar in zichzelf kan geloven, is eenzaam. 

Wie alleen nog maar in zichzelf kan geloven, gaat ook haast het hele leven beschouwen als één grote competitieve race want hoe zou je in jezelf kunnen geloven als een ander veel beter blijkt te zijn?  Andere mensen worden op die manier concurrenten waarvan je de naam maar beter niet kunt noemen. Nou, zo kan  ik nog wel even doorgaan. Voor mij is de daad van Kars T even raadselachtig als de massale opkomst bij een herdenkingsdienst rond Orpheus. 

Hoewel, misschien zou je het moeten zien als een nieuwe vorm van bidden. Het zoeken van verbindingen die er tot nog toe niet waarneembaar waren. Dat zou heel goed kunnen want mensen bidden altijd het best als het slecht met ze gaat. Zodra het leven er wat beter op wordt, vergeten ze elkaar en laten ze elkaar met een opgeruimd gemoed in de steek in de veronderstelling dat ze vrij zijn.

Kluk Kluk en de eenzaamheid, wat ziet het opperhoofd als hij zijn ogen met een hand afschermt tegen de zon en in de verte staart? Volgens mij de horizon en die is meestal heel erg leeg, behalve in Nederland dan natuurlijk. Misschien ontwaart hij er mannetje met de zak goud. Maar ja, wie wil zoiets nou delen? Een voortgaande eenzaamheid ligt in het verschiet, ook voor Kluk Kluk. Nou ja, in Nederland is en blijft het bij de woorden van Wilhelmina: “Eenzaam maar niet alleen”. Terug bij de Kluk Kluk familie dus.

 Tot sterkte,

Kaj Elhorst

Http://4politicians.wordpress.com

Service

www.adviesorgaan-rmo.nl/info/advies.php?id=9&s=9

www.eenzaamheidendepressie.mysites.nl/mypages/eenzaamheidendepressie/107825.html

www.mijnkindonline.nl/trefwoord/vereenzaming

www.eenzaam.lotgenootje.nl/?p=43

www.nieuwsbank.nl/inp/2000/01/0131R016.htm 

www.nl.wordpress.com/tag/vereenzaming

https://indymedia.be/en/node/28907

 

 

 

VWS:  “Gelukkig is de omvang van vereenzaming in de afgelopen twintig jaar niet toegenomen” Is dat een kwantitatieve of een kwalitatieve meting?